ben yaşadım aynı evde olmak aşkı tutkuya çeviriyo ama sora bir bakıyosun tükenmeye başlıyoo alışkanlığa dönüşüp o olmadığı zaman kendini yanlız hissetmeye başlıyosun sora o geliyooo ve bi anda sıkıldığını tabi bunlar benim hissettiklerim..
ben bu olayı 17 yaşımdan 19 a kadar yaşadım.gerçekten öldürdüğüne inanıyorum bu başımdan bu olayın kötü geçmesiyle verdiğim bi karar değil bunu yanlış anlamayın.sadece gözlerine baktığınızda bağlılık hissini kaybediyosunuz,ama sanırım en kötüsü bunu onun gözlerinde görmek yara veriyor insanaa..
umarım böle yaşamayı düşünen veya yaşıyanlar aynı şeyleri hissetmezler şimdiden herkeze mutluluklar
sana bu tamamen senın elınde klasık basıt bır ınsan olursan(çevrende yaşadıgın görduklerın gıbı) tabııkı bıtırecektır ve sıkılmaya baslıyacaksın ama farklı olursan örneğin bugunune yasar ve yarına "ya o olmazsa " gıbı bır dusunce ıle girersen işe bugun benım gibi ve eşim gibi 13 senelik aşkın olur ve sürekli üstüne koyarsın işden gelince sanki sanki 30 yıldır gorusmuyor gıbı davranırsan tartısma anlarınızda (tartısma tabııkı olacak) bırbırınızı kırdıgınızda son dakikada cekıp gıderken kendinize "peki onun yarına cıkacagına dair garantisi varmı,falan ca abim ablam teyzem vs bir gece gitti öbürtarafa ya oda yarına cıkmazsa ben enıyıs onu kırmayayım dargın olmayalım " mantıgını kavrarsan aynı evde değil aynı odada dahi aşkınız ölmez..Peki bunları nasılmı yaparsın?Ruhunu olgunlastır ve gözünü açıp gerçeği gör ,insların 1dk sonra sı yok oldugunu gör ,hadi yarına görüşürüz değipte sbaha cıkmadıgını gör bunları gorursen hayatındamesut olur ve her dakıkanı neşe ile geçirirsin.Ama dunyanın %90 bunu göremez bak ustumde msj yazan arkadas gibi...
Anasayfa 
Arama 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
Salı Haz. 03, 2008 8:16 am